شهر خوی با تاریخی سه‌هزارساله، یکی از کهن‌ترین شهرهای ایران است که در گذشته‌های دور به عنوان بخشی از ناحیه باستانی سان‌گی‌بوتو و سرزمین اورارتو شناخته می‌شد. از دوره مادها تا پایان دوره ساسانیان، خوی تحت حکومت پادشاهان ایرانی بوده و همواره از اهمیت راهبردی برخوردار بوده است. یکی از عوامل برجستهٔ جایگاه آن، حضور در مسیر جاده ابریشم بود که نقش عمده‌ای در تجارت و ارتباطات آن دوران داشت.

در دوران صفویه، خوی به دلیل هم‌مرزی با امپراتوری عثمانی از نظر استراتژیک اهمیت زیادی یافت. در سال ۹۲۰ هجری قمری (برابر با ۱۵۱۴ میلادی)، شاه اسماعیل صفوی در جنگ معروف چالدران که در نزدیکی خوی رخ داد، از سلطان سلیم یکم عثمانی شکست خورد. این شکست تأثیر زیادی بر موقعیت خوی داشت و اهمیت آن را به عنوان نقطه‌ای استراتژیک بیشتر کرد.

در دوره قاجاریه، اهمیت خوی به دلیل نزدیکی به مرزهای روسیه افزایش یافت. به دستور فتحعلی شاه قاجار و توسط ژنرال گاردن، دیوارهای دفاعی به دور این شهر ساخته شد که بقایای آن همچنان پابرجا هستند و از ویژگی‌های تاریخی شهر به شمار می‌روند. در جریان جنگ جهانی اول، خوی صحنهٔ درگیری‌های شدیدی بین ملی‌گرایان و سلطنت‌طلبان پیشین بود که این شهر را به یکی از نقاط مهم در تحولات سیاسی و نظامی آن دوره تبدیل کرد.

خوی با میراثی غنی از تاریخ ایران و جایگاهی ویژه در جاده ابریشم، همچنان یکی از شهرهای ارزشمند و دیدنی شمال غربی ایران است.

درگاه شهرداری خوی: https://khoy.ir