زواره

شهر زواره، از کهن‌ترین شهرهای ایران است که قدمت آن به پیش از اسلام می‌رسد و گفته می‌شود بخشی از بقایای *هفت شهر لیلاز* باشد. نام این شهر برگرفته از نام زواره، برادر رستم، در شاهنامه است. زواره به دلیل داشتن بناهای تاریخی متعدد و معماری ایرانی اصیل، از نظر فرهنگی و تاریخی ارزشمند است. بخش مرکزی شهر دارای معماری گلی و سنتی ایرانی است که نمادی از سبک‌های قدیمی معماری ایران به‌شمار می‌آید.

از جاذبه‌های برجسته زواره می‌توان به مسجد جامع چهار ایوانی (قدیمی‌ترین مسجد چهار ایوانی کشور با بیش از هزار سال قدمت)، مناره مسجد امام حسن مجتبی (مسجد پامنار)، قلعه سنگ بست، و خانه‌های چهار صفه‌ای اشاره کرد. این آثار نشان از اهمیت زواره در دوران اسلامی دارد، به‌خصوص با توجه به اینکه مسجد جامع آن در دوره سلجوقیان بنا شده است.

زورخانه، آب‌انبار، مدرسه علمیه، حمام، بازارچه، و برج و باروهای تاریخی از دیگر آثار این شهر هستند. قلعه سنگ‌بست زواره که از بزرگ‌ترین و مستحکم‌ترین قلعه‌های ایران به‌شمار می‌رود، در قرن پنجم توسط ابوعلی دهدار از مقربان حسن صباح ساخته شد و نمونه‌ای از قلعه‌های چهار صفه‌ای و دوطبقه است.

ملکه سابق ایران، فرح دیبا، در سال ۱۳۵۵ در سفری به شهرهای کویری ایران از زواره و آثار تاریخی آن بازدید کرد. همچنین، زواره به دلیل داشتن چشم‌اندازهای کویری زیبا، شترداری به روش سنتی، و معادن نمک، طلا، سرب و نفت مورد توجه است.

با جمعیتی حدود ده هزار نفر، بسیاری از اهالی زواره در شهرهای دیگر ایران از جمله کاشان، تهران، و اصفهان زندگی می‌کنند. مراسم سنتی محرم و صفر با شکوه خاصی در حسینیه‌های بزرگ و کوچک زواره برگزار می‌شود. کشاورزی در زواره نیز مهم است، هرچند به دلیل خشکسالی، زمین‌های کشاورزی این منطقه دچار رکود شده‌اند. زواره همچنین در زمینه‌های هنری و صنایع‌دستی، مانند سفالگری، کوزه‌گری، آهنگری، قالی‌بافی، و کارگاه‌های آجرپزی شهرت دارد و این صنایع به‌عنوان بخشی از هویت فرهنگی زواره مورد توجه قرار گرفته‌اند.

• درگاه شهرداری زواره: https://shahrdari-zavareh.ir
• درگاه اینترنتی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان: https://isfahan.mcth.ir